Aşkın ve Muhabbetin Sesi: Musiki

Türk dinî musikisinin temeli aşk ve muhabbet üzerine kuruludur. Dinî musiki, insanı sarmalayan bir sanattır ve icra edilme amacı ile niyeti musikinin kendisinden daha önemlidir. İslam kültürü, musikiyle ibadet ve sosyal hayata estetik bir dokunuş getirerek gönüllere hitap etmiştir. Bu köklü kültürün bir yansıması olarak yeni doğan bebeğin kulağına okunan ezanla dinî musiki-birey münasebeti başlamış olur. Bu münasebet hayatın çeşitli anlarında karşılaşılan güzel örnekleriyle duygusal bir zenginliği ortaya koyar ve hayat boyu devam eder. Ezanlar, selalar, ilahiler, mevlitler, tekbirler ve salavatlarla dinî günlerin coşkusu ve hüznü ifade edilir. Bu nedenle musikinin insanlar üzerindeki etkisi özellikle ruha yöneliktir. Musiki, maddi değil ruhani boyutuyla gönüllerde şekillenir, insanların duygusal dünyalarına hitap eder ve onları farklı duygu tecrübeleri yaşamaya yönlendirir. Bu tecrübe bazen hüzünle dolu bir iç çekiş, bazen de neşe ve coşkuyla taşan bir sevinçtir.

Bestekâr İsmail Dede Efendi’nin vefatı (1846)