Mars yüzeyinde su, mevcut atmosfer basıncında anında kaynamaya başlıyor. Bu nedenle gezegendeki herkesin sürekli basınçlı giysilerle dolaşması gerekiyor. Ancak gezegenin bazı bölgeleri, Dünya’dakine nispeten daha yakın basınç değerlerine sahip.
En umut verici bölge olarak Hellas Planitia öne çıkıyor. Mars’ın bu alçak rakımlı vadisinde, atmosfer basıncı Dünya deniz seviyesinin yaklaşık yüzde biri kadar. Bu, insan derisinin doğrudan maruz kalması durumunda dahi anında kaynama yaşanmayacak seviyeye en yakın nokta.
Dr. Czechowski, Mars’a Dünya benzeri bir atmosfer kazandırmak için ihtiyaç duyulacak gazların taşınmasının büyük mühendislik sorunları içerdiğine dikkat çekiyor. Ana asteroit kuşağındaki cisimler yakın olmalarına rağmen yeterli su ve azota sahip değil.
Buna karşın, Kuiper Kuşağı’ndaki buzlu gökcisimleri bu açıdan daha zengin kaynaklar barındırıyor. Çalışmada, bu cisimlerin Mars’a yönlendirilerek çarpıştırılması öneriliyor. Böylece hem içerdikleri gazlar atmosfere katılıyor hem de çarpmanın etkisiyle gezegen ısınmaya başlıyor.
Oort Bulutu gibi uzak bölgelerden getirilecek cisimler ise Mars’a ulaşmak için binlerce yıl gerektiriyor. Kuiper Kuşağı’ndan yönlendirilecek cisimler teoride daha kısa sürede ulaşabiliyor ancak Güneş’e yaklaştıklarında parçalanma riski taşıyor.
Bu nedenle, bilim insanı, böyle bir gökcismini kontrollü bir şekilde Mars’a ulaştırmak için füzyon enerjisiyle çalışan iyon motoru gibi bir itki sistemine ihtiyaç duyulacağını belirtiyor.
Çalışmada, Mars’ın atmosferini insan yaşamına bir nebze de olsa elverişli kılmak için teorik olarak yeterli materyalin mevcut olduğu ifade ediliyor. Ancak bunun hayata geçirilmesi için çok ciddi mühendislik çalışmaları, büyük enerji kaynakları ve uzun yıllar sürecek çabalar gerekiyor.
Uzmanlara göre, tüm bu zorluklara rağmen Mars’ın gelecekte yaşanabilir bir gezegen haline gelmesi olasılık dışı değil. Ancak bu hedefe ulaşmak için önce Kızıl Gezegen’e “büyük kayaları çarptırmak” gerekiyor.
