Mekke’den Medine’ye Hicret

MEKKE’DEN MEDİNE’YE HİCRET

10 Eylül 622 – 24 Eylül 622

Hicret, Peygamber Efendimizin (sas) ve Müslümanların Mekke’den Medine’ye göç etmesini ifade eder.

Kişinin herhangi bir şeyden bedenen, lisânen veya kalben ayrılıp uzaklaşması demektir; ancak kelime daha çok bir yerin terkedilerek başka bir yere göç edilmesi anlamında kullanılır.

Kur’an’da Hz. İbrahim, Hz. Lût, Hz. Şuayb ve Hz. Mûsâ’nın da inançları uğruna başka yerlere hicret ettiklerinden bahsedilir.

Hadislerde hicret, hem Mekke’den Medine’ye göç hem de kötülükleri terk etmek anlamında kullanılmıştır.

Müslümanlar, Mekke’de işkencelere maruz kalınca önce Habeşistan’a, ardından Medine’ye hicret etti.

Habeşistan’a iki kafile hâlinde 100’ü aşkın Müslüman gitmiş, Necâşî onları korumuş ve müşriklerin iade taleplerini reddetmişti.

Mekke’deki üç yıllık boykot, Ebû Tâlib’in vefatı ve Tâif’teki olumsuzlukların ardından Medinelilerin İslâm’ı kabul edip Resûlullah’ı canları pahasına koruyacaklarına dair söz vermeleri hicreti hızlandırdı.

Peygamber Efendimiz (sas), hicret için plan yaparken müşrikler onu öldürmeye karar vermiş, o da Safer ayının sonlarında Hz. Ebû Bekir (ra) ile birlikte Sevr Mağarası’na sığınmıştı.

1 Rebîülevvel’de normal yoldan farklı bir güzergâh izleyerek buradan ayrılıp 8 Rebîülevvel’de Kubâ’ya ulaştı ve Kubâ Mescidi’ni inşa etti.

12 Rebîülevvel’de Medine’ye hareket ederek Rânûnâ vadisinde ilk cuma namazını kıldırdı ve aynı gün Medine’ye vardı.

Medine’ye göç eden Müslümanlara muhacir, onlara yardım eden Medineli Müslümanlara ise ensar denildi.

Medine’ye girişinden sonra Peygamber Efendimiz (sas), muâhât uygulamasıyla muhacir ve ensarı kardeş ilan etti.

Hicret ile Müslümanlar, Mekke’deki baskılardan kurtuldu ve Medine şehri, İslam devletinin başkenti oldu.

Hicret, 638’de Hz. Ömer (ra) döneminde hicrî takvimin başlangıcı olarak kabul edildi.