O Günü Düşünsene.

O Günü Düşünsene.

Düşünsene;
Bütün imtihanlar bitmiş…
Yorgunluğun gözlerinden okunuyor ama kalbin hafiflemiş.
İçinde dünyada tanımadığın bir huzur, tanımadığın bir güven…
Ve sonra bir ses…
Gökyüzü susuyor, melekler susuyor, her şey susuyor…
Sadece o ses duyuluyor:
“Vedhuli cenneti.”
“Gir cennetime.” (Fecr, 30)

O an, kelimelerin anlamı kalmıyor. Ne dert kalıyor, ne keder. Sanki bütün ömür bir bekleme salonuymuş da, şimdi o kapı ilk kez açılıyormuş gibi… Bütün sabırların, bütün duaların, bütün gizli gözyaşların cevap buluyor.

Bir ömür boyunca kulağımızda çınlayan ezanların, “Hayya ale’l-felâh” çağrısının nihai karşılığı bu olsa gerek: Vedhuli cenneti.
Gir.
Durma.
Şüphe etme.
Korkma.
Benim cennetime, benim rızama, benim sonsuzluğuma hoş geldin.

İnsan, nice hayallere kapılır ömrü boyunca. Evlilik hayali kurar, ev sahibi olma, çocuklarının mürüvvetini görme… Hepsi bir noktaya kadar güzel. Ama bir hayal var ki; sadece kalple değil, ruhuyla düşleyenler içindir:

Cenneti görmek, Rabbin “Hoş geldin” dediği kul olmak.

Kur’an, bu hayali gerçeğe dönüştüren bir yol haritasıdır. Ve orada, Fecr Suresi’nin sonunda, kısa ama sarsıcı bir hitap var:

“Ey huzura ermiş nefis!
Rabbine dön, O senden razı, sen O’ndan razı olarak.
Seçkin kullarımın arasına katıl.
Ve gir cennetime.”
(Fecr, 27–30)

Bu çağrı, ilâhî bir kabuldür. Mahcubiyetle başını eğen bir kulun, Rabbinden işittiği müjdedir.

Bugün dünya telaşına kapılmış her yürek için, bu cümle bir uyanış zili gibi çalmalı:
“Vedhuli cenneti.”
Sadece bir cümle mi? Hayır.
Bu cümlede bir ömür var.
Bu cümlede bir ter, bir sabır, bir secde var.
Ve en önemlisi: Bu cümlede Allah’ın rızası var.

Hayalini kurmak bile insanın içini titretiyorsa, bir de gerçekleştiğinde ne hisseder insan?
İşte bu yüzden biri şöyle der:

“SubhanAllah… Hayalinin verdiği mutluluk bile tarif edilmez.”
Haklı. Çünkü bu hayal, hayal değil; imanın meyvesi, duanın filizidir.

Ey kalbi kırık, gönlü yorgun, yolu uzun kardeşim…
Sen yine de namazını bırakma.
İyiliğe küsme.
Yetimi sevindir, mazluma kol kanat ol.
Kimse bilmeyecek belki ama Allah bilecek.
Ve bir gün belki sen de işiteceksin o sesi:
“Vedhuli cenneti.”

Rabbim…
Bu hayali hakikat eyle.
Bu sesi hepimize duyur.
Ve bizleri razı olduğun kullarının arasına kat.
Amin.

Halis Yılmaz Balcı Hoca
✉ yhalis@termeajans.com.tr