“İmar, bayırdır olma” anlamındaki “amr” kökünden türeyen umre; İhramlı olarak Kâbe’yi tavaf edip Safâ ile Merve arasında sa‘y yapmak suretiyle eda edilen bir ibadettir.
Şartları; Müslüman, âkil, baliğ, hür kimsenin maddî imkân, sağlık ve yol güvenliğine sahip olmasıdır.
Umreye “haccü’l-asgar” (küçük hac), umre yapmaya “i‘timâr”, yapan kimseye de “mu‘temir” denir. Başkası yerine (niyâbet yoluyla) umre yapmak câizdir.
Hz. Peygamber (sas), Hudeybiye seferinde umreye niyetlenmiş ve kesmek için yanına hedy kurbanı almıştır. (Buhârî, Muhsar, 1)
“Umre kendinden önceki umre ile arasındaki günahlara kefarettir.” (Buhârî, Umre, 1)
“Ramazanda umre hacca (bir rivayette benimle yapılan hacca) denktir.” (Buhârî, Umre, 4)
“Peş peşe hac ve umre yapın, çünkü bunlar fakirliği ve günahları giderir.” (Tirmizî, Hac, 2)
“Hac ve umre yapanlar Allah’ın misafiridirler, O’na dua ederlerse icabet eder, O’ndan bağışlanma dilerlerse bağışlar.” (İbn Mâce, Menâsik, 5)
İhram öncesinde gusül almak, koku sürmek (elbiseye sürülmemelidir) ve iki rekât namaz kılmak sünnettir.
Kişi mîkât sınırına girmeden ihram elbisesini giyer (erkekler), niyet eder, namazını kılar ve telbiye getirir. Burada ihram yasakları başlar.
Kâbe’ye gelir, Hacerülesved’i selamlayarak (tekbirle) tavafa başlar ve 7 şavtın (dönüş) sonunda tavaf namazını kılar. Erkekler tavafta, ıztıba’ (sağ omuzu açık bırakmak) ve remel (ilk üç şavtta hızlıca ve çalımlı yürüyüş) yapar.
Ardından Safâ tepesine geçer, 7 şavt yaparak sa’yını Merve tepesinde sa’yını tamamlar ve tıraş olarak ihramdan çıkar.
Koku sürmek, kokulu şey kullanmak, vücuttan kıl koparmak veya kesmek, tırnak kesmek, avlanmak, cinsel ilişkide ve ona hazırlayıcı hareketlerde bulunmak. Erkeğin başını veya yüzünü örtmesi, dikişli elbise, çorap, ayak bileklerini örten ayakkabı vb. şeyler giymesi, kadının yüzünü örtmesi ve eldiven giymesi yasaktır.
Yasaklar çiğnendiğinde yasağın durumuna göre ceza kurbanı kesmek veya sadaka vermek icap eder.