Dairenin kararına göre, İstanbul’da yaşayan bir kişi 2015’te aracını satmak için internette ilan verdi. İlan üzerinden kendisi ile iletişim sağlayan kişiyle 140 bin liraya araç satış bedeli olarak anlaştı. Satış işlemleri için noterde buluşma ayarlandı.
Alıcı, aracın bedelini banka hesabı üzerinden havale edeceğini söyleyerek satıcıdan hesap numarasını istedi ve parayı gönderdiğini bildirdi. Satıcının, paranın hesabına geçmediğini söylemesi üzerine alıcı, “parayı hesaba gönderdiğini ancak banka havuzundan hesabına geçmesinin zaman alacağını” söyleyerek satıcıyı ikna etti.
Satıcının ikna olması sonrası noterde satış işlemleri yapıldı, ardından alıcı, satıcıyı evine bıraktı ve “Para kısa sürede hesabına geçer” dedi.
Bedel ödemeden aracı üzerine alan kişi, bir gün sonra da aracı başkasına satmış gibi göstererek, mülkiyetini devretti.
Araç satış bedeli hesabına geçmeyen satıcı, savcılığa giderek şikayetçi oldu. Bunun üzerine alıcı gibi davranan kişi hakkında “dolandırıcılık” suçundan dava açıldı.
Yerel mahkeme, delil yetersizliğinden sanık hakkında beraat kararı verdi. İstinaf başvurusu üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 34. Ceza Dairesi, sanığın üzerine atılı suçu işlediği gerekçesiyle “dolandırıcılık” suçundan 1 yıl 6 ay hapis ile dört bin lira adli para cezasına çarptırılmasına hükmetti.
Sanık, suç işleme kastıyla hareket etmediğini, mahkemece eksik inceleme ve araştırma ile karar verildiğini ileri sürerek, hakkındaki mahkumiyete itiraz etti.
Temyiz incelemesini yapan Yargıtay 11. Ceza Dairesi, sanık hakkında verilen mahkumiyeti hukuka uygun bularak onadı. Dairenin kararında, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 34. Ceza Dairesi’nin sanık hakkındaki kararında hukuka aykırılık görülmediği belirtilerek, oy birliğiyle temyiz isteminin reddedildiği ifade edildi.
