Rabbimiz kullarına birçok nimet vermiştir. Her nimet bir imtihan vesilesidir. Kulun üzerine düşen ise nimeti vereni hatırlamak ve ona teşekkür etmektir. Verilen nimete teşekkür, o nimeti artırır ve bereketlendirir. Güzel isimlerinden biri de Şekûr olan Rabbimiz, insanın kendisine şükretmesini ister. Hz. Âişe’den rivayet edildiğine göre Peygamber Efendimiz geceleri kalkar ve bazen saatlerce namaz kılardı. Bir gece namaz kılarken ağlayınca gözyaşları göğsüne, sakalına ve secde ettiği yere damlamıştı. Sabah ezanını okumaya gelen Bilâl-i Habeşî, onun ağladığını görünce, “Yâ Resûlallah! Yüce Allah geçmiş ve gelecek bütün günahlarını affettiği hâlde niçin ağlıyorsun?” dedi. Peygamberimiz: “Ben Allah’a şükreden bir kul olmayayım mı?” diye karşılık verdi. (İbn Hibbân, Sahîh, 2/386) Şükür, aslında bir kulluk bilinci, bir yaşama biçimidir. Kur’an’ın ifadesiyle Allah’a kul oluşun bir gereğidir. Biz kullara düşen varlık gayemize uygun hareket etmek, varlıkta da darlıkta da şükürden ayrılmamaktır.
Amerika Diyanet Merkezi hizmete açıldı. (2016)
