Ümmü Ebîha: Hz. Fâtıma

ÜMMÜ EBÎHA: HZ. FÂTIMA

DOĞUMU: 609 – MEKKE
VEFATI: 632 – MEDİNE

Bi‘set’ten yaklaşık bir yıl önce Mekke’de doğdu.

Resûlullah (sas), kızı Fâtıma’ya “babasının annesi” diye hitap ettiği için “ümmü ebîha” künyesini aldı.

“Beyaz, parlak ve aydınlık yüzlü kadın” anlamında Zehrâ; “iffetli ve namuslu kadın” anlamında Betûl lakaplarıyla anıldı.

624 yılında Hz. Ali ile evlendi. Hz. Fâtıma’nın çeyizi kadife bir örtü, içine hurma lifi doldurulmuş deri bir yastık, iki el değirmeni ve deriden yapılma iki su kabından ibaretti.

625’te ilk çocukları Hz. Hasan, ertesi yıl da Hz. Hüseyin dünyaya geldi.

Peygamber Efendimizin (sas) nesli, onun çocukları vasıtasıyla devam etti.

Uhud Savaşı’nda on hanımla birlikte gazilere su ve yiyecek taşıdı, yaralıları tedavi etti.

Resûlullah’ın terbiyesiyle yetişti, onun hayâsından yürüyüşüne kadar maddî ve manevî birçok vasfına sahip oldu.

Su çekme, un öğütme gibi ev işlerine babasından bir yardımcı talep etti. Resûlullah (sas) bu isteğini yerine getiremeyeceğini, yatağa girince 33’er defa “Sübhânallah-Elhamdülillâh-Allâhüekber” demesinin kendisi için daha hayırlı olacağını söyledi.

Peygamber Efendimiz (sas), “Fâtıma benim bir parçamdır; onu sevindiren beni sevindirmiş, onu üzen de beni üzmüş olur” buyurdu.

Onu görünce ayakta karşılar, elini tutar, yanaklarından öper ve yanına oturturdu.

Hz. Fâtıma, kadın cenazesinin erkeklerinki gibi bir örtüyle taşınmasından rahatsız olduğu için cenazesinin tabutla taşınmasını vasiyet etti.

Kendisinden 18 hadis rivayet edildi.

22 Kasım 632’de babasının vefatından beş buçuk ay sonra vefat etti ve Cennetü’l-Bakī‘e defnedildi.