Vasiyet kişinin vefatından sonra geçerli olmak üzere bir malı bir başkasına bağışlamasıdır.
Dinimize göre kişi, malının en fazla üçte birini vasiyet edebilir; geriye kalan üçte ikilik kısım vârislere aittir. (Buhârî, Vesâyâ, 3) Malın üçte birinden azının vasiyet edilmesi müstehaptır. Vârisler fakirse vasiyette bulunmamak daha faziletlidir.
Malın üçte birinden fazlası vasiyet edilirse veya vârislerden birinin lehine vasiyette bulunulursa bu vasiyet vârisler razı olup izin verirse geçerlidir. Çünkü vârise vasiyette bulunmak caiz değildir. (Ebû Dâvûd, Vesâyâ, 6)
Kul hakkı olan borçların, oruç fidyesi, zekât ve kefaret gibi borçların vasiyet edilmesi vaciptir. Mirastan pay alamayan fakir akrabalara vasiyet etmek sevaptır. Zenginlere vasiyette bulunmak mubah, günahı alışkanlık haline getiren kişilere vasiyetse mekruhtur.